Hallo! Nazywam się Ewa Bobrowska i swoje stypendium realizuje w Technische Hochschule Ostwestfalen-Lippe. Uczelnia znajduje się w małym miasteczku o nazwie Höxter (Nadrenia Północna-Westfalia) i musze przyznać, ze jestem bardzo zaskoczona tym, jak urokliwe jest to miejsce. Tradycyjna zabudowa z muru pruskiego w otoczeniu natury potrafi przenieść spacerowicza do świata baśni braci Grimm, a bliskość przyrody gwarantuje spokój i oderwanie się od wszystkich problemów dnia codziennego.


Znalezienie się w gronie tegorocznych stypendystów pozwoliło mi na poszerzenie wiedzy w zakresie ochrony i kształtowania krajobrazu. Praca w zespole rozwinęła kompetencje miękkie oraz znacząco polepszyła umiejętności językowe (niemiecki, angielski).
Stypendium dało mi możliwość rozwoju zawodowego, nabycia nowych kontaktów i poznania środowiska branżowego. Udział w cotygodniowych spotkaniach zespołu a także organizowanych przez instytut wykładach i konferencjach umożliwił wkroczenie do świata naukowców, krajobrazowców i planistów. Wymiana poglądów, dyskusje a czasem konstruktywna krytyka pozwoliły mi na lepsze zrozumienie mojego projektu i obiektywna ocenę wyników.
Musze przyznać, ze przed przyjazdem do Höxter w mojej głowie rodziło się wiele obaw. Nowe miejsce, nieznani mi ludzie mówiący językiem, który wydawał się wtedy tak bardzo „obcy“, sprawiały, ze czułam się trochę niepewnie rozpoczynając niejako nowy rozdział swojego życia.
Myśląc o tym teraz, trudno jest mi uwierzyć ze w tak krótkim czasie mogą zajść tak wielkie zmiany. Wszystko to stało się za pośrednictwem ludzi, których dane mi było spotkać. Zderzenie różnych kultur i poglądów pozwoliło na lepsze zrozumienie otaczającego świata a rezultacie również samego siebie.

Moja przygoda w Niemczech nie dobiega jeszcze końca dlatego z niecierpliwością czekam co przyniesie kolejne sześć miesięcy. Z tego miejsca chciałabym życzyć wielu sukcesów zarówno obecnym, byłym jak również przyszłym stypendystom, a wszystkim, którzy wciąż zastanawiają się czy warto, z czystym sumieniem mogę powiedzieć: Tak, warto!
Do zobaczenia wkrótce 🙂
Tschüsschen!